این طرفه «سفینه »یی که در وی
کشتی کشتی قماش معنیست

گیرند بکف، چو اهل فضلش
چون کشتی نوح و، کوه جودیست

هر سوی ز اهل قال، بحثی
هر گوشه ز اهل حال، بزمیست

هر صفحه، ز قوت روح، خوانی
کزوی صد عمر میتوان زیست

هر سطر ز معنی روانبخش
جویی، از آب زندگانیست

الفاظ ز نکته های سیراب
هر یک صدفی پر از لآلیست

در پوست، چو گل نگنجد از شوق
پر بسکه زرنگ و معنیست

خود یک گل و، باغ و بوستانها
در هر ورقش، ولیک مخفیست

هر صفحه، ز شوخی معانی
چون پرده چشم مست لیلیست

تاریخ ملوک ملک فضل است
یا نسخه جمع و خرج گیتیست

گفتم تاریخ این سفینه:
«هی هی چه سفینه؟ بحر معنی است »!