هوش مصنوعی:
متن درباره سه حالت مختلف در برخورد با نعمت‌های الهی صحبت می‌کند: 1) ترس از زوال نعمت که طبیعی است، 2) شادی از نعمت به عنوان بخشش خداوند بدون غرور که قابل قبول است، و 3) شادی از نعمت به دلیل احساس استحقاق شخصی و غفلت از منشأ الهی آن که نشانه عجب (خودبینی) است. همچنین، به مفهوم «ادلال» (احساس حق‌به‌جانب بودن در برابر خدا) اشاره می‌کند و از پیامبر(ص) نقل می‌کند که نماز کسی که با این نیت باشد پذیرفته نمی‌شود. در پایان، گریه از روی تقصیر را بهتر از خنده همراه با غرور می‌داند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و شناختی نیاز دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در درک ظرافت‌های معنوی و اخلاقی آن دچار مشکل شوند.
بخش ۹۲ - حقیقت عجب و ادلال
بدان که هر که را حق تعالی نعمتی داد چون علم و توفیق عبادت و غیر آن و از زوال آن هراسان بود و همی ترسد که از وی بازستانند، این معجب نبود و اگر ترسان نباشد و بدان شاد بود از آن وجه که نعمت و عطیت حق تعالی است نه از آن وجه که صفت وی است، هم معجب نباشد اما اگر شاد بدان بود که صفت وی است و از آن غافل ماند که این نعمت حق تعالی است و از هراس آن خالی بود، این شادی بدین صفت عجب باشد، و اگر باز آن به هم خود را حقی داند بر خدای تعالی، و این عبادت خویش خدمتی پسندیده داند، این را ادلال گویند که خود را دالتی همی داند و چون کسی را چیزی دهد و آن عظیم بود اندر دل وی، معجب بود و اگر با آن به هم از وی خدمت و مکافات بیوسد ادلال این بود. و رسول(ص) گفت که «نماز کسی که بدان دالت کند از سر وی برنگذرد»، و گفت، «اگر همی خندی و به تقصیر خویش مقری، بهتر از آن که همی گریی و آن کاری دانی».
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۹۱ - پیدا کردن عجب و آفت آن
گوهر بعدی:بخش ۹۳ - پیدا کردن علاج عجب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
