هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و انتقادی است که به موضوعاتی مانند توبه، عقل گرایی، عشق، و انتقاد از مفتیان و شیوخ می‌پردازد. شاعر از مفتیان شهر به دلیل تعصبات و محدودیت‌های فکری انتقاد می‌کند و عشق و باده‌نوشی را به عنوان راهی برای رهایی پیشنهاد می‌دهد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم انتقادی نسبت به نهادهای دینی و اشاره به مصرف شراب است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب باشد. همچنین، درک برخی از مفاهیم عرفانی و انتزاعی شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۵۳

توبه بگذار اگر بلخ اگر بغداد است
جام بردار اگر هفت اگر هفتاد است

برو ای مفتی شهر اینقدر از عقل ملاف
هست شاگرد من آن کس که ترا استاد است

عنقریب است که بینی حرم از صید تهی
دام اگر زلف تو و چشم تو گر صیاد است

ترک چشمت که شدش زنگی خط حلقه به گوش
کاش گوید که فلان هندوی ما آزاد است

چه در اندیشه شمشاد و گلی باده بنوش
رخ و بالای بتان باغ گل و شمشاد است

جهد شیخ از پی فردوس چو یغما نگرم
بی کم و بیش حدیث ارم و شداد است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.