آنکه نسرود سخن جز به لب یار منم
و آنکه نشکست گهر در پی دینار منم

آنکه رست ازخطر و بیم به تاکیید یقین
فارغ از کش مکش کلفت پندار منم

گاه دیوان عمل خسرو ایوان صلاح
روز میدان جدل رستم پیکار منم

در ره یار و به پیراهن غیر از درحکم
بارها تجربه شد مور منم مارمنم

چار سوقی است جهان وآنچه درو جور حساب
احتساب همه را شحنه بازار منم

آگهم از عمل شاه و گدا فاش و نهان
نیک و بد را به جزا تخت منم دار منم

خر گله بایره را شیر یله دایره را
طوق زنجیر منم چنبر افسار منم

از در پاس و سرباس همی بر کج و راست
منم افراخته نی تیغ نگو نسار منم

در به چشم از پی باطل نگران حق سپران
سست جان سخت گهر خاک منم خار منم

سعد و نحس این همه را بی مدد اختر و چرخ
کوکب خفته منم دولت بیدارمنم

زی که یازی و گریزی ز که ... بپای
حاکم قتل منم صاحب زنهار منم

مست و مستور به من بر همه ایمن گذرند
حرم کعبه منم خانه خمار منم

گشت ستوار به من رشته دین چنبر کفر
صورت سبحه منم معنی زنار منم

با همه و ز همه از روی حقیقت نه مجاز
خارج و داخل و پنهان و پدیدار منم

ارتباطی دگر انگیخت ز من شرع و طریق
عارف مست منم زاهد هشیار منم

به تولای فنا از در امکان و وجوب
حایل جبر منم فاعل مختار منم

دایر آمد به من آرام زمین جنبش چرخ
دایره سطح و خط و نقطه پرگار منم

میر غایب شه و شه وارث در موکب وی
خیل ارواح سپه بر همه سردار منم