۹۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۹

زی آن ز نخم مراین دل نامه سیاه
ره کرد و نخست پی در افکند به چاه

خود نیز رهش چه شد از این بی راهی
آری به کنار ره بود صاحب راه
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.