هوش مصنوعی:
متن بیانگر اندوه و حسرت فردی است که به دلیل انتخاب‌های نادرست، خود را در مسیر نابودی قرار داده است. او با نامه‌ای سیاه دل خود را به چاه می‌اندازد و از بی‌راهی خود پشیمان می‌شود. در نهایت اشاره می‌کند که صاحب راه (شاید فردی خردمند) در کنار راه بوده و می‌توانسته راهنمایی‌اش کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و سنگین باشد.
شمارهٔ ۱۱۹
زی آن ز نخم مراین دل نامه سیاه
ره کرد و نخست پی در افکند به چاه
خود نیز رهش چه شد از این بی راهی
آری به کنار ره بود صاحب راه
ره کرد و نخست پی در افکند به چاه
خود نیز رهش چه شد از این بی راهی
آری به کنار ره بود صاحب راه
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
