هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و ستایش‌آمیز، به زیبایی‌های معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر از لب‌های معشوق، روح‌بخشی او، و رنج‌های عشق سخن می‌گوید و وصال معشوق را بهاری پربرکت و فراق او را شامی تاریک توصیف می‌کند. همچنین، شاعر به عظمت معشوق و ناتوانی خود در توصیف آن اعتراف می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲

ای لب لعل تو روح بخش مسیحا
وی به روان بخشی از مسیح معلاّ

زهر به جام ار کنی، تو با همه تلخی
خوب تر آید مرا ز شهد مصفا

خاک تو بر فرق، به که تاج به تارک
سر به سرای تو، به که پا به ثریا

مهر به من بنگرد به دیده حسرت
گر به تو باشد مرا نگاه چو حربا

رنج تو بر جان ما کم است و محقر
درد تو بر جان ما خوش است و مهنا

صبح وصال تو، بامداد همایون
روز فراق تو، شام تیره یلدا

از تو منور چراغ معنی هستی
وز تو مصوّر وجود صورت اشیا

دامن جاهت ز شرح و وصف منزه
پایه ذاتت ز چون و چند مبرّا

افسر و مدحت، زهی بزرگ جسارت
پشه و آنگاه، لاف عرصه عنقا
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.