هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و ستایش‌آمیز، خطاب به معشوقی زیبا و جذاب است. شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، زیبایی‌های معشوق مانند چشمان فتنه‌انگیز، موهای سیاه و ابروهای خمیده را توصیف می‌کند و از عشق و دلباختگی خود سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'فتنه چشمت بلای جان بزرگان' ممکن است نیاز به درک بیشتری از ادبیات و فرهنگ داشته باشد.

شمارهٔ ۱۳۶

ماه من، ای بدر آفتاب شمایل
شاه من، ای خسرو خجسته خصایل

دیده ترسا به هیچ دیر و کلیسا
چون تو ندیده بتی بدیع شمایل

فتنه چشمت بلای جان بزرگان
رشته زلفت بقای عمر قبایل

ابرو و چشمت قرین هم به چه ماند؟
ترک سیاهی که تیغ کرده حمایل

عفو تو بر جرم خود شفیع نمودم
بهتر از اینم دگر کدام وسایل

پاره کنم پیرهن که هیچ نگنجد
جز بدن اندر میان ما و تو حایل
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.