هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از دل شکسته و رنجیده خود می‌گوید که مانند شیشه‌ای شکسته از جدایی است. او احساسات خود را با تصاویری مانند کبوتر پریده و شیشه‌ای که از گرما ذوب می‌شود، بیان می‌کند. همچنین، از غیرت و رشک مهتاب سخن می‌گوید که از زیبایی‌هایش سیراب شده است. در نهایت، شاعر از شیشه‌ای می‌گوید که از آتش تیز آبله می‌زند و از آب لبریز بیرون می‌آید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، موضوعات غم و اندوه و جدایی نیاز به بلوغ فکری دارد تا به درستی درک شود.
بخش ۳۲ - صفت شیشه گر
بر شیشه گران گذارم افتاد
آن جا دل خسته رفت بر باد
از سینه ام آن غریب بگریخت
هم جنس بدید و در وی آویخت
مانند کبوتری که پرّید
شد داخل کلّه بر نگردید
این شیشه شکست از جدایی
دارد ز گداز مومیائی
آن غیرت مهر و رشک مهتاب
از بس حُسنش فتاده سیراب
چون آبله شیشه ز آتش تیز
آید بیرون ز آب لبریز
آن جا دل خسته رفت بر باد
از سینه ام آن غریب بگریخت
هم جنس بدید و در وی آویخت
مانند کبوتری که پرّید
شد داخل کلّه بر نگردید
این شیشه شکست از جدایی
دارد ز گداز مومیائی
آن غیرت مهر و رشک مهتاب
از بس حُسنش فتاده سیراب
چون آبله شیشه ز آتش تیز
آید بیرون ز آب لبریز
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۳۱ - صفت شمشیرگر
گوهر بعدی:بخش ۳۳ - صفت کحّال
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
