بینی به دکان چیت سازان
شیرین پسری چو شیره ی جان

مانند بهار وقت بازی
کارش گل و برگ و شاخ سازی

چون ابر بهار میر بستان
معمار خرابی گلستان

طبعش هر گاه طرحی انگیخت
گردید تمام رنگ چون ریخت

در دم شنوی ز گلشن او
فریاد ز بلبل و ز گل بو

گویی که ز دیده ها نهانی
در قالب اوست روح مانی

از حُسن و صفا بود لبالب
هر چیز که می زند به قالَب