هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از افتخار و عزت گذشته خود یاد می‌کند و اکنون خود را در وضعیتی پست و ناچیز می‌بیند. او خورشید را نمادی از عظمت و شکوه می‌داند که از کوه‌ها طلوع می‌کند، در حالی که خودش در لباس کهنه و فقیرانه به نظر می‌رسد.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و احساساتی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات قدیمی ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد.
رباعی شمارهٔ ۱۰۰
سرو چمنی یاد نیاید ز منت
شد پست چو من سرو بسی در چمنت
خورشید همه ز کوه آید بر اوج
وان من مسکین ز ره پیرهنت
شد پست چو من سرو بسی در چمنت
خورشید همه ز کوه آید بر اوج
وان من مسکین ز ره پیرهنت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۹۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
