هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از درد هجران و جدایی از معشوق می‌گوید و بیان می‌کند که بدون دیدن روی معشوق، شب‌ها را بر روی زمین به سر می‌برد و حتی اگر دیگران به او توصیه کنند که روی خاک ننهد، او به دلیل دوری از معشوق، این کار را انجام می‌دهد.
رده سنی: نوجوانان و بزرگسالان این شعر به دلیل مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از زبان و ادبیات کلاسیک فارسی، برای نوجوانان و بزرگسالانی که با ادبیات فارسی آشنا هستند و می‌توانند مفاهیم عاطفی و عاشقانه را درک کنند، مناسب است.

رباعی شمارهٔ ۱۲۳

با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد
شبهاست که روی بر زمین می‌دارد

گویند مرا که روی بر خاک منه
بی روی توام روی چنین می‌دارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
# عشق و عاشقی # هجران و جدایی
۳۷۹ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۲
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.