هوش مصنوعی: این شعر از رنج‌ها و جفاهایی سخن می‌گوید که شاعر و همراهانش متحمل شده‌اند. شاعر از بی‌وفایی و ستمگری دیگران شکایت دارد و اشاره می‌کند که عشق تنها چیزی است که از استادش آموخته است. همچنین، او از ناتوانی و ضعف خود و یارانش در برابر این ستم‌ها اظهار ناراحتی می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی است و درک کامل آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند ظلم و اندوه ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال سنگین باشد.

شمارهٔ ۴

اگر بودی اثر فریاد ما را
ز ما بودی خبر صیاد ما را

نکشتی زارمان زینگونه، بودی
به دل رحمی اگر جلاد ما را

نباشد نسبتی در باغ خوبی
به شمشاد دگر شمشاد ما را

جفا کان بی وفا بنیاد کرده است
کند زیر و زبر بنیاد ما را

چه آموزد به ما جز عشق، کاینست
وصیت از پدر استاد ما را

که خواهد داد ما، هر دم کند بیش
گر آن بیدادگر، بیداد ما را

رفیق افسوس کز بس لاغری نیست
بصید ما نظر صیاد ما را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.