هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از دیدار و فراق معشوق سخن می‌گوید. شاعر از عشق سوزان و اشتیاق خود می‌نویسد و از رنج فراق و بی‌وفایی گله می‌کند. در نهایت، به دنبال تسکین در شراب است تا از درد عشق بکاهد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه‌ی عمیق و احساسات پیچیده‌ی انسانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌ی غیرمستقیم به مصرف شراب دارد که مناسب سنین پایین نیست.

شمارهٔ ۵

با غیر دیدم آن صنم سیم ساق را
از رشک بر وصال گزیدم فراق را

زینسان که هفت عضو من از تاب عشق سوخت
آهم عجب نسوزد اگر نه رواق را

خوش آنکه بینمش ز مه روی خود به من
صبح وصال ساخته شام فراق را

شوقش چنین که بسته زبانم به پیش او
گویم به او چگونه غم اشتیاق را

کارم فتاده است بشوخی که در ازل
نشنیده است نام وفا و وفاق را

....که گفتت که پیشه کن
با من نفاق را و بغیر اتفاق را

ساقی بیار ساغر می تا دمی رفیق
شیرین کند ز باده ی تلخت مذاق را
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.