بود اگر با قد موزون آفتاب
چون تو بود ای تو به رخ چون آفتاب

ز آفتابی ماه من افزون بحسن
آنقدر کز ماه افزون آفتاب

کوه عشقت راست فرهاد آسمان
دشت شوقت راست مجنون آفتاب

در چمن سروی و در گلزار، گل
بر فلک ماهی، به گردون آفتاب

چون تو بود ای ماه از تو روی زرد
چون تو بود ای از تو دل خون آفتاب

داشت گر این طره ی شبرنگ، ماه
داشت گر این لعل میگون آفتاب

روی چون ماه تو در چشم رفیق
می نماید چون به جیحون آفتاب