هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی مانند آفتاب، ماه، کوه عشق و دشت شوق، به توصیف معشوق و احساسات خود می‌پردازد. او معشوق را با عناصر طبیعی مانند آفتاب و ماه مقایسه می‌کند و زیبایی‌های او را برمی‌شمرد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از عبارات نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی برای درک کامل دارند.
شمارهٔ ۲۱
بود اگر با قد موزون آفتاب
چون تو بود ای تو به رخ چون آفتاب
ز آفتابی ماه من افزون بحسن
آنقدر کز ماه افزون آفتاب
کوه عشقت راست فرهاد آسمان
دشت شوقت راست مجنون آفتاب
در چمن سروی و در گلزار، گل
بر فلک ماهی، به گردون آفتاب
چون تو بود ای ماه از تو روی زرد
چون تو بود ای از تو دل خون آفتاب
داشت گر این طره ی شبرنگ، ماه
داشت گر این لعل میگون آفتاب
روی چون ماه تو در چشم رفیق
می نماید چون به جیحون آفتاب
چون تو بود ای تو به رخ چون آفتاب
ز آفتابی ماه من افزون بحسن
آنقدر کز ماه افزون آفتاب
کوه عشقت راست فرهاد آسمان
دشت شوقت راست مجنون آفتاب
در چمن سروی و در گلزار، گل
بر فلک ماهی، به گردون آفتاب
چون تو بود ای ماه از تو روی زرد
چون تو بود ای از تو دل خون آفتاب
داشت گر این طره ی شبرنگ، ماه
داشت گر این لعل میگون آفتاب
روی چون ماه تو در چشم رفیق
می نماید چون به جیحون آفتاب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
