هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن زیبایی معشوق با آفتاب مقایسه شده است. شاعر بیان می‌کند که زیبایی معشوق آنقدر زیاد است که حتی آفتاب نیز از رشک بر او خون می‌خورد. ماه نیز قبلاً به زیبایی معشوق حسادت می‌کرد، اما اکنون آفتاب است که به او رشک می‌برد. شاعر ادامه می‌دهد که اگر آفتاب نیز طبعی موزون داشت، می‌توانست وصف زیبایی معشوق را بر زبان آورد.
رده سنی:
همه سنین
این متن یک شعر کلاسیک است که مضامین عاشقانه و توصیفی دارد و هیچ محتوای نامناسب یا پیچیده‌ای برای گروه‌های سنی مختلف ندارد. بنابراین، برای همه سنین مناسب است.
شمارهٔ ۲۰
ای به زیبائی رخت چون آفتاب
خورد از رشک رخت خون آفتاب
آفتابت چون توان گفتن که هست
ذره ای زین حسن بی چون آفتاب
پیش ازین بودی به خوبی رشک ماه
رشک دارد بر تو اکنون آفتاب
تا شبیه آفتابت گفت عقل
گشت ازین تشبیه، مجنون آفتاب
داشت حسنی چون تو دلبر ماه اگر
داشت حسن روزافزون آفتاب
جای آن بودی که بهر دیدنت
بی رفیق آید ز گردون آفتاب
داشتی وصف تو بر لب چون رفیق
داشتی گر طبع موزون آفتاب
خورد از رشک رخت خون آفتاب
آفتابت چون توان گفتن که هست
ذره ای زین حسن بی چون آفتاب
پیش ازین بودی به خوبی رشک ماه
رشک دارد بر تو اکنون آفتاب
تا شبیه آفتابت گفت عقل
گشت ازین تشبیه، مجنون آفتاب
داشت حسنی چون تو دلبر ماه اگر
داشت حسن روزافزون آفتاب
جای آن بودی که بهر دیدنت
بی رفیق آید ز گردون آفتاب
داشتی وصف تو بر لب چون رفیق
داشتی گر طبع موزون آفتاب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
