هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از جدایی و درد فراق معشوق می‌نالد و وفاداری خود را ابراز می‌کند. او معشوق را با توصیف‌های زیبا مانند "حور نژاد" و "سرو بوستان" می‌ستاید و از جفا و بی‌وفایی او شکایت دارد. شاعر خود را به مجنون و فرهاد تشبیه می‌کند و اعلام می‌کند که حاضر است جانش را فدای معشوق کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و استفاده از استعاره‌های ادبی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، اشعار کلاسیک معمولاً برای سنین بالاتر مناسب‌تر هستند.

شمارهٔ ۸۳

از برم ای نگار حور نژاد
می روی و نمی روی از یاد

بی تو ای سرو گلشن ایجاد
بی تو ای سرو بوستان مراد

شغل من نیست جز به شب ناله
کار من نیست روز جز فریاد

ای ز تو خطه ی وفا ویران
ای ز تو کشور جفا آباد

از وفا چند، از جفا تا کی
مدعی از تو شاد و من ناشاد

هست تا هست هستی من و تو
کار من عجز و کار تو بیداد

که تویی لیلی و منم مجنون
که تو شیرینی و منم فرهاد

گر بود لایق تو جان رفیق
جان من، عمر من فدای تو باد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.