از برم ای نگار حور نژاد
می روی و نمی روی از یاد

بی تو ای سرو گلشن ایجاد
بی تو ای سرو بوستان مراد

شغل من نیست جز به شب ناله
کار من نیست روز جز فریاد

ای ز تو خطه ی وفا ویران
ای ز تو کشور جفا آباد

از وفا چند، از جفا تا کی
مدعی از تو شاد و من ناشاد

هست تا هست هستی من و تو
کار من عجز و کار تو بیداد

که تویی لیلی و منم مجنون
که تو شیرینی و منم فرهاد

گر بود لایق تو جان رفیق
جان من، عمر من فدای تو باد