هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از عشق، دوری و امید به دیدار معشوق سخن می‌گوید. او از نگاه معشوق، لطف گاه‌به‌گاه او، و تأثیر حضور معشوق بر زندگی خود می‌نویسد. همچنین، شاعر به یادآوری معشوق در غیاب او اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به‌کاررفته در آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۰۸

سوی آن کز تو دلش خوش به نگاهی باشد
سهل باشد که نگاهی ز تو گاهی باشد

مانع ای ابر کرم چیست که از رشحه ی تو
قطره ای قسمت لب تشنه گیاهی باشد

ارتو نسبت به من آن جور که باشد همه وقت
به ز لطفی که نباشد گه و گاهی باشد

ایخوش آن خسته که چون بر سرش آئی او را
قوه ناله نه و قدرت آهی باشد

تو که چشمت نگران نیست به راهی چه غمت
که به راهت نگران چشم به راهی باشد

گفتی آن دم که نباشی کنمت یاد رفیق
آندم این حرف بیاد تو الهی باشد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.