هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر بیان می‌کند که دشنام از لب معشوقه‌اش (مهوش) برای او شیرین و دلکش است، همان‌طور که بادی که بر گل می‌وزد خوشایند است. او این دشنام را به آتش تشبیه می‌کند که از اصل و ذات معشوق سرچشمه می‌گیرد.
رده سنی:
15+
این متن حاوی مفاهیم عاشقانه و تشبیه‌های ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند «دشنام» و «آتش» نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک عمیق‌تر معانی دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۴۵
دشنام که از لب تو مهوش باشد
دری شمرم کش اصل از آتش باشد
نشگفت که دشنام تو دلکش باشد
کان باد که بر گل گذرد خوش باشد
دری شمرم کش اصل از آتش باشد
نشگفت که دشنام تو دلکش باشد
کان باد که بر گل گذرد خوش باشد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۴۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
