چکنم که باز آمد شب و یار من نیامد
بگذشت روز و شمع شب تار من نیامد

مه من که بود شمع شب تار من ندانم
که پس ار وفات من چون به مزار من نیامد

ز کنار غیر گفتم به کنارم آید اما
ز کنار او نرفت و به کنار من نیامد

به رهت ز بیقراران بسی آمدند اما
به ره تو بیقراری به قرار من نیامد

نه همین نیامدم من ز پیت که از ضعیفی
ز پی تو آمدن هم ز غبار من نیامد

منم آن ضعیف صیدی که ز ننگ لاغریها
ز شکار افکنان کس به شکار من نیامد

ز وفا رفیق گفتم که به کارم آید اما
که گذشت کارم از کار و به کار من نیامد