به سینه خون شد و دلدار غافلست هنوز
به این گمان که دل من مگر دلست هنوز

گذشت بر من و تا باز بگذرد عمریست
کز آب دیده ی من خاک ره گلست هنوز

به دور جادویی چشم او عجب دارم
که در میان سخن سحر بابلست هنوز

به لب ز جور و جفای تو جان و حیرانم
به کار دل که به سوی تو مایلست هنوز

که گفت مشکل عشق از سفر شود آسان
غریب مردم و ترک تو مشکلست هنوز

سزد که طعنه دیوانگی زند بر من
کسی که روی تو دیده است و عاقلست هنوز

رفیق مهر تو با مهر کس بدل نکند
دودل مباش که او با تو یکدلست هنوز