هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه زیبایی و جذابیت معشوق را توصیف می‌کند و از احساسات شاعر نسبت به او سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از تشبیهات زیبا مانند گل، سرو و ماه، به توصیف رخسار و قامت معشوق می‌پردازد و از عشق و اشتیاق خود به او می‌گوید. همچنین، شاعر از درد فراق و شادی وصل سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که روزهای معشوق همیشه خوش باشد.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و اصطلاحات ادبی ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات داشته باشد.

شمارهٔ ۱۶۹

ای همه جای تو خوش ای همه اعضای تو خوش
رخ زیبای تو نیکو قد رعنای تو خوش

سرو خوش باشد و گل لیک نباشد گل و سرو
چون رخ دلکش و چون قد دلارای تو خوش

نیست رخسار گلی چون گل رخسار تو خوب
نیست سیمای مهی چون مه سیمای تو خوش

خوش کن از وصل دل غیر که باشد دل من
به تمنای تو خرم بتولای تو خوش

دایم از شادی ایام دلش ناخوش بود
آنکه روزی دل او بود به غمهای تو خوش

تا گرفتی به دلم جای خوشست از تو دلم
ای غم عشق بود تا به ابد جای تو خوش

شود امروز خوش از لطف تو گر روز رفیق
شود امروز تو یارب خوش و فردای تو خوش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.