صدق و کذب من و اغیار نمی دانی حیف
عاشق از بلهوس ای یار نمی دانی حیف

طفلی و دوست ز دشمن نشناسی افسوس
کودکی یار ز اغیار نمی دانی حیف

به اسیران وفادار به جز جور و جفا
کاری ای شوخ جفاکار نمی دانی حیف

بی تو دل در قفس سینه اسیر غم و تو
حال این مرغ گرفتار نمی دانی حیف

جور و بیداد تو لطفست به عشاق دریغ
که چنین لطف سزاوار نمی دانی حیف

نه مرا دانی از اغیار و نه خود را ز بتان
بلبل از داغ و گل از خار نمی دانی حیف

همچو شمعت همه تن گشت زبان لیک رفیق
پیش او شیوه ی گفتار نمی دانی حیف