باور کس نشود قصه ی بیماری دل
تا گرفتار نگردد به گرفتاری دل

یار بی رحم و به جان من ز گرفتاری دل
کیست یاران که در این حال کند یاری دل

من و دل زار چنانیم که شب ها نکنند
مردم از زاری من خواب من از زاری دل

دل من روز نیاساید از این چشم پرآب
چشم من شب نکند خواب ز بیداری دل

دل گرانم ز غم دهر بیاور ساقی
قدحی چند می از بهر سبکباری دل

بسکه در زلف تو دلهای پریشان جمعست
شانه را راه در آن نیست ز بسیاری دل

چون نگه دارم از آن رشک پری دل که رفیق
پیش او حد بشر نیست نگهداری دل