هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق، زیبایی معشوق، و لذتهای معنوی و مادی مانند می و میخانه سخن می‌گوید. همچنین، مقایسه‌هایی بین زیبایی معشوق و عناصر طبیعی مانند سرو و ماه انجام شده است. در پایان، شاعر اشاره می‌کند که شعر او از دیگران برتر است.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به می و میخانه ممکن است برای گروه سنی پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۲۷۹

تنی دارد بنامیزد ز جان به
نه از جان من از جان جهان به

رخی بهتر ز ماه بدر صد بار
قدی صد بار از سرو روان به

گل روئی که گوئی لوحش الله
ز گل نیکوتر و از ارغوان به

می از دست تو یک شب تا سحرگاه
ز آب خضر و عمر جاودان به

مگو زاهد به رندان خرابات
که باغ جنت از کوی مغان به

می و میخانه باشد می کشان را
ز آب کوثر و باغ جنان به

نشاید تافتن از دلبری روی
که نتوان یافتن دیگر از آن به

چو می گردد به عکس خواهش ما
نگردد بعد از این گر آسمان به

بود شعر رفیق از غیر بهتر
ولیکن گفتهٔ حافظ از آن به
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.