بسی ز اهل وفا گرچه از جفا کشتی
به این جفا که مرا می کشی که را کشتی

برای غیر مرا کشتی آفرین بر تو
که بهر خاطر بیگانه آشنا کشتی

ز شادی غم من وز غم جدائی تو
مرا جدا و رقیب مرا جدا کشتی

شدی به کشتن اغیار و کشتی از رشکم
به کشتن دگران رفتی و مرا کشتی

چو می کشد غم عشق تو امشبم امروز
گرفتم این که نکشتی مرا تو یا کشتی

دمی بر آتش بیگانگان دمیدی از آن
چراغ خویش دمیدی و شمع ما کشتی

رفیق بلبل باغ تو بود داد دلت
چگونه بار که آن مرغ خوشنوا کشتی