پیام من برسان ای نسیم صبح به جایی
که نه شمال از آنجا گذر کند نه صبایی

بگو به او که ازان بی نشان و نام جهانم
که چیست نام و نشان تو کیستی و کجایی

هوای وصل کسی در سر منست که از وی
به هر دلی هوسی و به هر سریست هوایی

مراست مهر نگاری کش اوستاد به طفلی
نگفته نکته ی مهری نداده درس وفایی

شوم هلاک طبیبی که از کرم نگذارد
به داغ و درد غریبان نه مرهمی نه دوایی

کنی به سوی رفیق ار نظر بعید نباشد
بعید نیست ز شاهی نظر به سوی گدایی