هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق و وفاداری، شکست پیمان، درد هجران و امید به وصال سخن می‌گوید. شاعر از عشق به معشوق، درد فراق و ناتوانی در رسیدن به او می‌نالد و در عین حال به عهد و پیمان خود پایبند است. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم عرفانی مانند میثاق الست و دوری از دنیای مادی دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اصطلاحات و مضامین مانند «عهد الست» و «هجران» نیاز به دانش ادبی و فلسفی نسبی دارند.

شمارهٔ ۳۶

پیمان به پا فکنده ونالی ز دست ما
فریاد از تو ای بت پیمان گسست ما

ما تا ابد به مهر تو میثاق بسته ایم
این است روزنامه ی عهد الست ما

دانسته اند قصه ی ما بیش و کم درست
با مدعی حدیث مکن در شکست ما

ما وهوای قد تو هیهات کی رسد
این جامه ی بلند به بالای پست ما

از پنجه ام گذشت و فغان کارگر نشد
یک تیر بر نشانه نیامد ز شست ما

سازم به تلخی شب هجران به ذوق وصل
روزی بود که شهد برآرد کبست ما

بی بهره باد از می کوثر به دست حور
زاهد گر این پیاله ستاند ز دست ما

دل بیشتر بری چو خوری باده بیشتر
جان ها فدای هوش تو ای ترک مست ما

دل رفت و غم فتاد صفایی به جان وی
دل دستگیر دلبر و غم پای بست ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.