هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، به زیبایی‌های معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر از خط و خال معشوق، زلف‌هایش، و تأثیرات عشق بر دلش سخن می‌گوید. همچنین، مفاهیمی مانند وصال، هجران، صبر، و عذاب عشق را بیان می‌کند. در بخشی از شعر، به موضوعاتی مانند جنگ، صلح، و رعایت حقوق دوستان نیز اشاره شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به دانش ادبی نسبتاً بالایی نیاز دارند.

شمارهٔ ۵۶

خورشید تو رشک آفتاب است
خط تو سواد مشک ناب است

دل در خم زلف سرکشت راست
چون موی به عنبرین طناب است

از پرتو کوکب رخش تن
فرسوده کنان به ماهتاب است

وصل تو مرا کمال تکریم
هجران تو غایت عذاب است

صبر من اگر سبک عنان خاست
غم نیست غمت گران رکاب است

در صلح چو نیستت درنگی
برجنگ چرا چنین شتاب است

هست ارچه خلاف رسم اسلام
در کیش تو این رویه باب است

غم خواری دوستان روا نیست
دل جویی دشمنان ثواب است

این قطره ی خون که خوانیش دل
زین بیش نه لایق عتاب است

امید صفایی از خط یار
چون حسرت تشنه بر سراب است
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.