هوش مصنوعی: این شعر بیانگر درد فراق و غم عاشقانه است. شاعر از اشک‌های بی‌پایان، دل سوخته و بی‌قراری خود در فراق یار می‌گوید. تصاویری مانند اشک گلگون، سینه پرشرار و دامن غرق خوناب، عمق غم و اندوه او را نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل احساسات عمیق عاشقانه و مضامین غمگینانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد. درک کامل این احساسات نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۵۸

به هجرم صبح روشن شام تار است
لبم نالان و چشمم اشکبار است

مرا از شام هر شب تا سحرگاه
به یادت دیدگان اختر شمار است

چو در راه صبا زلف پریشانت
تن از تاب فراقم بی قرار است

شبان تیره ام پهلوی تب ناک
چو کانون از تف دل شعله بار است

مرا از دیده دامن غرق خوناب
مرا از سینه مسکن پر شرار است

سرشکم روی هامون گشته جاری
فغانم سوی گردون ره سپار است

رخم خجلت ده برگ خزانی
دلم شنعت زن ابر بهار است

ز مژگان ریختم بس اشک گلگون
بر و دامان و جیبم لاله زار است

از این آبم فتد کشتی در آتش
به هجرم گر ورای گریه کار است

مگو با دل صفایی راز او نیز
کجا کس محرم اسرار یار است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.