هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از خورشیدی سخن می‌گوید که نماد امید و روشنایی است، اما ناگهان سرد و خاموش می‌شود. او تعجب می‌کند که چگونه چنین خورشید درخشانی می‌تواند سرد شود.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و استعاری است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با مفاهیم مرگ، فناپذیری و استعاره‌های موجود در متن ارتباط برقرار کنند.
رباعی شمارهٔ ۱۸۶
ای خورشیدی که نورت از روی امید
گفتم که به صدر ما نماند جاوید
ناگه به چه از باد اجل سرد شدی
گر سرد نگردد این نگارین خورشید
گفتم که به صدر ما نماند جاوید
ناگه به چه از باد اجل سرد شدی
گر سرد نگردد این نگارین خورشید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۸۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
