هوش مصنوعی:
شاعر از خداوند می‌خواهد که با رحمت خود به او امان دهد و او را از درگاه خود محروم نکند. او بیان می‌کند که اگر خداوند از ابتدا جانش را نمی‌داد، نمی‌توانست رحمت الهی را درک کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و معنوی است که درک آن برای کودکان دشوار می‌باشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با مضامین عمیق آن ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۶
با آن همه رحمت ار امانم ندهی
بایست خود از نخست جانم ندهی
محروم کجا روم از این در یارب
تا رحمانی چو خود نشانم ندهی
بایست خود از نخست جانم ندهی
محروم کجا روم از این در یارب
تا رحمانی چو خود نشانم ندهی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
