بست آشمان کمر چو به آزار اهل بیت
بگشود در زمین بلا بار اهل بیت

بر یثرب و حرم دو جهان سوخت تافتاد
با کربلا و کوفه سر و کار اهل بیت

روزی لوای آل علی شد نگون که زد
خرگه به صحن ماریه سردار اهل بیت

ز آن کاروان جز آتش حسرت به جا نماند
چون کوچ کرد قافله سالار اهل بیت

لب تشنه جان سپرد مگر برد دجله را
سیل سرشک دیده ی خون بار اهل بیت

دشمن ندانم آتش کین در خیام زد
یا در گرفت ز آه شرر بار اهل بیت

گردون چرا نگون نشد آن دم که از حرم
شد بر سپهر ناله ی زنهار اهل بیت

از آتش سموم مخالف به کربلا
یک گل نماند در همه گلزار اهل بیت

بعد از برادران و عزیزان و همرهان
حسرت سپاه و آه علمدار اهل بیت

تشویش و خوف و واهمه غم خوار بی کسان
اندوه و رنج و حسرت و غم یار اهل بیت

زنجیر و غل و بند نگهدار پور و دخت
شمشیر و تازیانه پرستار اهل بیت

خاشاک و دشت مرهم اعضای کشتگان
خوناب چشم شربت بیمار اهل بیت

خفتی به خاک و خون تو و در ماتمت ندید
جز خواب مرگ دیده بیدار اهل بیت

نگذاشت خصم سفله حجابی به هیچ وجه
جز گرد ماتم تو به رخسار اهل بیت
این جور از سلاله ی آدم زیاد بود
عشری از آن هم از همه عالم زیاد بود

«صفایی جندقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir