هوش مصنوعی: این شعر به بیان اعتراض و ناراحتی از ظلم و ستمی می‌پردازد که بر فرد یا گروهی وارد شده است. شاعر از رفتار ناعادلانه، شکنجه‌های بی‌پایان، و دوری از حق و حقیقت انتقاد می‌کند. همچنین، به موضوعاتی مانند کفر، عداوت، و عذاب در روز جزا اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق مذهبی، انتقادهای اجتماعی شدید، و اشاره به موضوعاتی مانند ظلم و کفر است که برای درک و پردازش مناسب، به بلوغ فکری و شناختی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

بند ۱۱۰

گو خصم دل چرا به ستم رام می کنی
هر لحظه اش به یک ستم آرام می کنی

آخر چرا شکنجه جاوید این دو روز
از بهر جان خویش سرانجام می کنی

برگ قتال قاسم ناشاد می نهی
ساز مصاف اکبر ناکام می کنی

با مذهبی که کفر تبری کند از آن
خاکت به حلق دعوی اسلام میکنی

خون خدا به خاک خطا ریختی و باز
کورانه ازکتاب وی اعظام می کنی

روی از در صمد که محل وقوف بود
برتافتی و سجده ی اصنام می کنی

با اهل صدق گر بودت عمر سرمدی
طبعت عداوت است که مادام می کنی
روز جزا که قطع شد از هر درت امید
حشر تو با یزید و عذاب تو بایزید
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: ترکیب بند
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بند ۱۰۹
گوهر بعدی:بند ۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.