مگر فرشته رحمت درآمد از درما
که شد بهشت برین کلبه محقر ما
در جواب او

رسد بر اطلس زمرتبت سرما
گهی که شاهد والا در آید از در ما

جهان که شست به صابون مهر جامه ی چرخ
چه رشک می برد از رخت های گازر و ما

حصیر گفت به زیلو که نقش ماست کنون
که ظلل دولت خرگه فتاد بر سرما

دمی که رخت نفیسی درآوریم به بر
بدان که دلبر ما آن دمست در بر ما

شدست حله ادریس را معطر جیب
به زیر دامن رخت از بخور مجمر ما

فلک زمفرش خود خسقی شفق دارست
برای آستر صوف و حبر اخضر ما

گشای مخفی پیچیده جامه قاری
خطش بخوان قلمی گشته شرح دفتر ما