هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از جذابیت‌های معشوق، مانند چشم‌های مست، زلف پریشان و بوی خوش او سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند عشق، مشتاقی، و جلوه‌های زیبایی معشوق اشاره دارد. در بخش‌هایی نیز از اصطلاحات صوفیانه و عرفانی مانند خرقه و ساقی استفاده شده است.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی اصطلاحات و تشبیهات نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۴ - لاادری قائله

چشم مستت می‌برد هر لحظه دل مشتاق را
زلف مشکینت پریشان می‌کند عشاق را
در جواب او

هردم از نرمی کشد اطلس به بر مشتاق را
صوف از کرمی بر دهر لحظه دل عشاق را

زان گریبانی که دم از عنبرینه می‌زند
می‌دمد بویی و مشکین می‌کند آفاق را

با وجود ساعد عقد سپیچ کلفتن
من نگیرم دست هر مهروی سیمین‌ساق را

واله آن قاولوغم کز طاق جیب آویختند
روشن است این خود که قندیلی بود هر طاق را

کف بر او صابون زند تا جامه گردد سفید
گو بیا اشنان و بنگر در جهان اشفاق را

رخت‌ها را دان سپه یا ساقی سلطان تن
لاجرم هرچند که رختی کشد یا ساق را

خرقه را ساقی زیارت کن بجو برد یمن
نیست هم کم زردکی و ریشه بسحاق را
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳ - خواجه حافظ فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵ - مولانا علی دردزد فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.