هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از امید به وصال و دیدار دوست سخن می‌گوید، هرچند سال‌ها از دیدار او گذشته است. در ادامه، به توصیف‌هایی از لباس‌ها و زیبایی‌های ظاهری پرداخته شده و از مفاهیمی مانند نور، رنگ و طبیعت نیز استفاده شده است. شاعر همچنین به مسائل روزمره مانند جامه‌دوزی و مسواک زدن اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم شاعرانه و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات به زندگی روزمره و توصیفات ظاهری نیاز به درک بالاتری از ادبیات دارد.

شمارهٔ ۵ - مولانا علی دردزد فرماید

هرچند روی دوست نبینیم سال‌ها
ما را بود هنوز امید وصال‌ها
در جواب او

دارم بسی ز ریشه‌پوشی خیال‌ها
یابم ز عقد طره دستار حال‌ها

با رخت رقعه رقعه که وصله زدم برو
باشد مرا هنوز امید وصال‌ها

هر هفته هست رخت بر گازرم ولی
کارم به جامه‌دوز نباشد به سال‌ها

بنگر به چکمه‌های سقرلاط سرخ و زرد
همچون گل دوروی و درون پر ز ژال‌ها

آیا به روی شاهد والا چه خوش زنند
مشاطگان جامه لاوسمه خال‌ها

از نور پنبه تا بفروزد فتیله‌ات
باید کشید نت چوکتوگو شمال‌ها

دستت مکن به فوطه دامان جامه پاک
ور زان که پایمال شود دستمال‌ها

داخل به شعر البسه مسواک کرده‌ایم
بسحاق اگر به اطعمه دارد زوال‌ها

از اطلس و حریری قاری عروس باغ
با آب و رنگ خویش برد انفعال‌ها
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴ - لاادری قائله
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶ - وله شیرازیه ولکن یلزمها التصحیح
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.