هوش مصنوعی: این متن شعری است که با پرسش‌های پی در پی درباره مالکیت و منشأ چیزهای مختلف، از درخت گل تا لباس‌های نو و قماش‌های نفیس، به بیان مفاهیمی مانند ناپایداری دنیا، عدالت اجتماعی و انتقاد از توزیع ناعادلانه ثروت می‌پردازد. شاعر با کنایه و طنز، وضعیت نابرابری بین فقرا و ثروتمندان را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و اجتماعی نیاز دارد. همچنین، استفاده از کنایه و طنز ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۱۸ - امیر خسرو فرماید

یارب که آن درخت گل از گلستان کیست
وان پسته شکر شکن از نقلدان کیست
در جواب او

باز این قماشهای نفیس ازدکان کیست
وین طرفه رختهای نواز جامه دان کیست

از پوشیم بتاب و ببندم ز پیش بند
تا آن ز بقچه که و این از میان کیست

بینید شده بر سر بیدق مخنثان
هیهات دست پیچ شما بادبان کیست

منعم هنوز کهنه نشد صوفش و فقیر
ده ده قدک دریده نگه کن زیان کیست

آنجامه اتو زده و آنصوف سر بمهر
اینجا نگر که داغ که آنجا نشان کیست

آن پیش شاخ شرب چه شوخست در نظر
گویندگان درخت گل از گلستان کیست

هر کس که دید معنی قاری درین لباس
پرسید کاین متاع نفیس ازدکان کیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷ - وله فی هذا الوزن قدس الله روحه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹ - شیخ سعدی فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.