هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن دو شخصیت به نام‌های شاه حسنی و شاه کمخا با استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های ادبی به توصیف تخت و تاج، لباس‌ها و زیورآلات خود می‌پردازند. در ادامه، پاسخ‌هایی طنزآمیز و انتقادی به این توصیفات داده می‌شود که شامل اشاره‌هایی به پارچه‌های ساده مانند کرباس و نمد در مقابل تجملات شاهانه است. همچنین، در بخشی از شعر به موضوعاتی مانند دوخت لباس، بازار و حتی طبیعت اشاره می‌شود.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم استعاری و کنایه‌ای است که درک آن‌ها به دانش ادبی و اجتماعی نسبتاً بالایی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات انتقادی و طنزآمیز ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۳۲ - خواجه سعدالدین نصیر فرماید

شاه حسنی از تو یابد زیب و زینت تخت و تاج
میفرستند از بهشت عدن حورانت خراج
در جواب او

شاه کمخا از سجیف و یقه دارد تخت و تاج
از برای دکمه اش دریا فرستد در خراج

محترم کرباس زردک بهر روی صوف شد
ورنه در بازار رخت او را کجا بودی رواج

پوستین قاقمی کش مه از قندس بود
صندلی آبنوس از بهر او بگزین نه عاج

بر بساط فرش غیر از یک نهالی خسب نیست
گو ببالا افکنی در شب ندارد احتیاج

ترکها باید که تا یابد اصولی طاقیه
ورنه بتوان آستینی از نمد بر ساخت تاج

از مفاصل جامه راکوئی که علت رو نمود
زانکه میآید بدرزی از اتو داغش علاج

(قاری) این والای لیموئی بغایت روبرست
من ندانم از چه شد اینگونه نارنجی مزاج
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱ - من نوادر افکاره
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳ - کمال خجندی فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.