هوش مصنوعی: این متن شعری است که به ظاهر و باطن انسان‌ها و تفاوت بین آن‌ها می‌پردازد. شاعر از چهره‌ای که در بیرون زیبا و آراسته است اما درونش پر از ناله و درد است، سخن می‌گوید. همچنین به موضوعاتی مانند ظلم، پوشش ظاهری، و ارزش‌های درونی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین ممکن است نیاز به توضیح و تفسیر داشته باشد تا مخاطب جوان‌تر بتواند آن را به خوبی درک کند.

شمارهٔ ۷۹ - شیخ کمال الدین خجندی فرماید

چهره ام دیده چه حاصل که بخون کرد نکار
که برون نقش ونگارست و درون ناله زار
در جواب او

گور ظلم نگر از رخت پر از نقش و نکار
که برون نقش و نگارست و درون ناله زار

در صف زخت که عنبر چه بود صدرنشین
گوی بر بسته که باشد که در آید بشمار

ای که مهلک جهه جامه نخواهی که قویست
کاش میبود بدرزیت ازینجامه هزار

برکسوندار نباید که بود صاحب ریش
در کتاب نمدی یافته انداین اخبار

خلق را باد چو از گرمی موئینه زدست
بیداکر نیز زد او را تو مدان دور از کار

هر که در البسه پک بیت چوقاری گوید
مینهم جامه ببالایش و بر سر دستار
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۸ - خواجوی کرمانی فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۰ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.