هوش مصنوعی: این متن شعری است که به مناسبت عید و بهار سروده شده و در آن از زیبایی‌های طبیعت، یاران، می‌نوشی و شادی‌های این فصل یاد شده است. همچنین، اشاراتی به لباس‌های فاخر و خلعت‌های زیبا دارد و در پایان، دعایی برای حفظ از گزندها آورده شده است.
رده سنی: 15+ متن دارای مضامین شاعرانه و نمادین است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌نوشی و مفاهیم عرفانی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین نامناسب باشد.

شمارهٔ ۸۲ - مولانا محمد حافظ فرماید

عیدست و اول گل و یاران در انتظار
ساقی بروی یار ببین ماه و می بیار
در جواب او

خازن بعید ابلق سنجاب من بیار
بنگر هلال را چودم قاقم آشکار

این مه فزود خرقه نان در لباس عید
کاری بکرد همت پاکان روزکار

خواهی که دامنت ندرد زود و آستین
از رخت قلب شو چو فراویز در کنار

دلال رخت بر تن عریان من ببخش
ور نو بدست نیست برو کهنه بیار

در پیش شاخ آمدم از دگمها بیاد
چون غنچه جلوه داده بر اطراف جویبار

آویختند چمته که در بند سیم ماند
تا حست ازان عزیز که ترکش شد اختیار

خوش خلعتیست فاخر و خوش جامه سلیم
یارب زچشم زخم و گزندش نگاهدار

دامن مکش ز گفته قاری که جیب تو
گویش سزد که باشد ازین در شاهوار
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۱ - شیخ کمال الدین خجند فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۳ - سلمان ساوجی فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.