منم غریب دیار تو ای غریب نواز
دمی بحال غریب دیار خود پرداز
در جواب او

هولی بندقی مصریست در سرباز
خیال بندی من بین وفکر دورو دراز

بطرز ز جامه نوانکه پاکدامن بود
بدید شیوه والاوگشت شاهد باز

مرو بداغ اتو ای میان دو تو در تاب
دم از محبت اطلس زدی بسوز و بساز

مقام گشت بقاف قطیفه چرخیش
چو مرغ قبه زر جلوه کرد در پرواز

زجیب جبه نو دگمها چو بگشایم
دریچه زبهشتم بر وی گردد باز

مخور چو بیسر و پایان غم عمامه و کفش
که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز

بسی معانی رنگین بوصف جامه نمود
ندیده ایم چو قاری دگر سخنی پرداز