هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر کلاسیک فارسی است که از عشق، دوری و غم‌های عاشقانه سخن می‌گوید. همچنین، اشاراتی به مفاهیم اجتماعی و اخلاقی مانند قرض، عدالت و جایگاه افراد در جامعه دارد. در بخشی از شعر، از صنایع پارچه‌بافی و تجارت نیز صحبت شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی اشارات غیرمستقیم به مسائل اقتصادی و اخلاقی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۹۴ - مولانا همام تبریزی فرماید

هوای یارو دیارم چو بگذرد بخیال
شود کناره ام از آب دیده مالامال
در جواب او

سر آمد ارچه که والای آل شد بمثال
ولی که تافته قرمزیست سید آل

رکیب دار امیر قطیفه آمد شرب
ازینسبب که بود انتساب او بدوال

زصوف اطلس اینرختخانه ام محروم
چو آنکسی که نرفته برو حرام و حلال

نیاورد چو کتان تاب ماه سالوی قرض
ولی بگردنش افتد بهاش تا سر سال

همانکه داد بزیلوچه صدر مسندوجاه
بکفش نیز حوالت نمود صف نعال

هر آن قماش که موصوف شد بپای انداز
بدست باش که آن هست سربسر پامال

پیش گفته قاری ز شعر بافنده
بگو ملاف که نارند پیش روسی شال
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۳ - اوحدی فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۵ - و من بدایع خیالاته
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.