هوش مصنوعی: متن درباره عشق و دوستی و روابط انسانی است. شاعر بیان می‌کند که همه دوست دارند و او نیز رفیق مهربان و همراهی دارد. سپس به بحث درباره سنت‌ها و لباس‌های صوفیان می‌پردازد و اشاره می‌کند که لباس نشان‌دهنده ماهیت واقعی افراد نیست. در ادامه، از اهمیت محبت و نرم‌خویی سخن می‌گوید و هشدار می‌دهد که دل‌ها را نیازاریم زیرا بنیاد محکمی ندارند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، برخی اشارات به سنت‌ها و لباس صوفیان ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۰۵ - وله ایضا

رفیق مهربان و یار همدم
همه کس دوست میدارند و من هم
در جواب آن

قبای صوف بادستار بیرم
همه کس دوست میدارند من هم

اگر گوئی که میل اطلسم نیست
من ایندعوی نمیدارم مسلم

وگر گوئی که بر مردان روانیست
مصدق دارمت والله اعلم

گزیدن رخت نو بر کهنه رسمست
نه این بدعت من آوردم بعالم

زن ومرد از لباست گشت پیدا
که بنمودت مقنع یا معمم

بغیر از جبه نبود مشفقی کو
رود بر پشت فرزندان آدم

بدستاری منه دل کوبشستن
گزی هر بار از وی میشود کم

مکن پر طاق والا را منقش
که بنیادش نه نبیادیست محکم

بعضو قاری از پشمینه ریشیست
که غیر ازنرمدستش نیست مرهم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۴ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶ - سلمان ساوجی فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.