هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف طبیعت، زندگی، و مفاهیم فلسفی و اخلاقی می‌پردازد. در آن از عناصری مانند باد، خاک، لباس، و مفاهیمی مانند امید، ترس، و مرگ استفاده شده است. شاعر از زبان نمادین و استعاری برای بیان احساسات و اندیشه‌های خود بهره می‌برد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و نمادین است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان پیچیده و استعاری نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۰۴ - وله ایضا

باد گلبوی سحر خوش میوزد خیر ای ندیم
بس که خواهد رفت بر بالای خاک مانسیم
در جواب او

رخت بین بر حمل وخیز از جامه خواب ای سلیم
بس که پوشد خلق بیما سالها دلق سلیم

انکه بر دنیا براه از رخت پا انداز رفت
بر صراطش از گذشتن جای تشویشست و بیم

گر چه محرومم درین دار از سقرلاط و سمور
دارم امیدی بخضرو سندس خلد نعیم

قماش مصرنی گور است مروارید گوی
نرم میگو چون غریبست او و در او یتیم

عطسه چون میآیدت دستار بر از سر منه
تو عرقچین دوست داری فوطه فرماید حکیم

انکه تن پوشید و ارمک داد و در بر صوف کرد
هم ببخشد چون بکر باسین کفن باشم رمیم

رخت ابیاری نگر از دگمها بنموده دال
انگله در جیب او چون حلقه اندر دورجیم

رخت سیمک دوزرا نبود رواجی در مزاد
زر مگر در چار قب زآتش برون آید سلیم

تا به کی گویی سخن قاری به وصف البسه
هست این‌ها شستنی استغفرالله العظیم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۳ - شیخ سعدی فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۵ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.