۸۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۳ - خواجو فرماید

نرگس چشمت قبله مستان
تشنه لعلت باده پرستان
در جواب او

اطلس و کمخا باغ و گلستان
شده و والا شمع و شبستان

در چمن رخت آی که بینی
آب خشیشی گلشن کمسان

نرگس شهلا شرب گل اندام
نسترن و یاس روسی و کتان

دامن از ارمک گرچه کشیدم
آستیش دل برد بدستان

نور سرای عکس شهابی
زهره زهرا اختر تابان

گونه بیرم یا که خورست این
طلعت شمسی یا قمرست آن

گفته قاری کان بلباس است
خلق بدانند وقت زمستان
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۲ - لاادری قائله
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۴ - امیرحسن دهلوی فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.