هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که از مفاهیمی مانند عشق، جدایی، رنج دل، و ستایش معشوق استفاده می‌کند. شاعر با تصاویر زیبا و استعاره‌های ادبی، احساسات خود را بیان می‌کند و از نازکی دل، غم فراق، و زیبایی یار سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به کار رفته ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۳۰ - شیخ سعدی فرماید

چون تنک نباشد دل مسکین حمامی
کش یار هم آواز بگیرند بدامی
در جواب آن

بی لبس نفیست که کند پیش قیامی
هر جا که روی پیش بزرگان بسلامی

فانوس بوالا چه کند خیمه پردود
قندیل بکش تا نبشینم بظلامی

بآاسترای روی اتو دیده مگو حال
هرگز نبرد سوخته قصه بخامی

بر شرب فراویزکه راندند خوش افتاد
چون دست من ودامن طاوس خرامی

خرگاه به پیرامن وی خج ببرکت
گوئی بر شاهیست کمر بسته غلامی

معجر چو بر آن دامک سر دید سر آغوش
میگفت زاندوه جدائی بمقامی

چین گربجین آورد از غم نه عجب آن
کش یارهم آغوش بگیرند بدامی

قاری جهت رخت بود جاه و بزرگی
هربی سروپائی نشود صدر انامی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۹ - سلمان ساوجی فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۱ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.