هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، معرفت، حق‌جویی، و ارزش عمر و زندگی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند مگس، دستار، و تار و پود، مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی را بیان می‌کند. همچنین، تأکید بر پرهیز از اتلاف وقت و ارزش‌گذاری به عمر انسان از مضامین اصلی این شعر است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۱۳۴ - سلمان فرماید

هر مختصر چه داند آئین عشقباری
کی در هوا مگس را باشد مجال بازی
در جواب آن

ارمک بپوش و از حق میخواه جان درازی
دستار بندقی بند از بهر سرفرازی

آن تارها بچنگست از تار و پود والا
زان روی اینهمه نقش دارد بپرده سازی

والای پرمگس کی باشد چو سینه باز
کی درهوا مگس را باشد مجال بازی

کی باشدت صفائی ایخواجه در مصلا
در سعدی از نگردد رخت دلت نمازی

گر صاحب تمیزی بردار دامن از خاک
ضایع مکن لباست چون کودکان ببازی

عمر منست دستار میخواهمش همیشه
آن کیست کو نخواهد عمری بدین درازی

قاری حقیقتی دان کردن ببر سقرلاط
تفتیک راو ماشا هر دو شمر مجازی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۳ - سلمان ساوجی فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵ - خواجه حافظ فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.