ای روز و شبت از رخت اکسونی و دیباجی
بر اطلس و الباغت چرخ آمده نساجی

مانند فراویزم تا چند زخود رانی
ای با فرجی تو صد صوف به قیغاجی

سلطان همه رختی دستار طلادوزست
کش از علم ترکست هم تختی و هم تاجی

در کوچه درزارتیر بارد زره سوزن
از قب زرهی سازم وز ور بدن آماجی

پیر ولی مخفی کوشد بقبا پنبه
قاری چه شد ار برخاست از دامن حلاجی؟