۸۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲

زیاری طمع داشتم ارمکی
بسوغات خاصی رسید از سفر

بدان دامن همت افشاندم
که تشریف اونامدم در نظر

پس از چند که جامه هدیه ام
فرستاد یک حق گذار دگر

بدیدم دروتا خود آن جنس چیست
قدک بود رو و آستر کاستر

(بهر حال مربنده را شکر به)
( که بسیار بد باشد از بد بتر)
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.