هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات به تضاد بین وضعیت خود و دیگران اشاره می‌کند. او که در زمستان صوف و پوستین دارد، از رنج فقرا و نیازمندان غمگین است. در حالی که برخی در آسایش هستند و دستی بر آتش دارند، فرد دیگری از سرما رنج می‌برد و جامه‌اش مانند تنور سرد است.
رده سنی:
12+
مفاهیم اجتماعی و اخلاقی موجود در این ابیات برای درک و تحلیل، نیازمند سطحی از بلوغ فکری است که معمولاً از سن 12 سالگی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۱۴
تو صوف و پوستین داری زمستان
چه غم داری زعریان بلاکش
(یکی را جامه سرما تنورست)
( تو دست از دور میداری بر آتش)
چه غم داری زعریان بلاکش
(یکی را جامه سرما تنورست)
( تو دست از دور میداری بر آتش)
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
